Alweer een lang weekend dat voorbij is, het 2de al, en wat voor één.
Het was zondagmorgen 5u, jawel 5u in de ochtend, toen Veerle en ik de camping op reden na een zware feestnacht.
Het werd al stilaan dag en die beloofde zoals de dag ervoor, mooi te worden.
Een kwartiertje later lagen we al ver in dromenland.
Nog maar 2u later werd ik alweer gewekt. Ik dacht dat er een zondvloed aan de gang was, maar het was de regen die met bakken naar beneden werd gegoten. Zonder veel moeite kon ik mijn ogen weer sluiten en droomde ik verder van beterschap.
Om een uur of 10 stond het liedje van Rob De Nijs "zachtjes tikt de regen tegen 't vensterraam" nog steeds met de volumeknop op het maximum.
Het begon stilaan wat afgezaagd te raken.
Rond 12u30 had het geen zin meer om nog langer te blijven wachten op beterschap want dat bleek er toch niet direct van te komen.
Het was geen weer om er een hond door te sturen, dus dan sturen we er maar een paar duikers door dachten sommigen. Moedig (of macho) van hen, maar mij niet gezien. Liever nog wat rustig liggen lezen.
Rond de klok van 6 werden we plots onbewust allemaal naar dezelfde plek getrokken. Deze plek was aan de caravan van Myriam en Rudy alwaar Pascal (wie anders) begonnen was om een SANGRIA te brouwen. Het was wel witte, maar als het goed is dan lust men er bij den diving wel van.
Nadien volgde er voor de meeste nog een BBQ en een digestiefje.
Er kwam zelfs nog meer volk opdagen. Vé en Bart keerden ook van een feestje terug en na wat gebabbel keerden ook wij opnieuw naar ons bedje.
Maandag begon al wat beter. We konden al buiten ontbijten en er waren er zelfs die dachten aan het ondernemen van een duik. Anderen hielden het dan weer voor bekeken en keerden wat vroeger huiswaarts.
5 mannen en 1 dame besloten de daad bij het woord te voegen en gingen duiken.
Vé had graag indien de onderwateromstandigheden het toelieten een dieptekwalificatie afgelegd. Michel W. en Pascal, Bart en Jan, Vé en ik vertrokken dan maar.
Op 25m bleek het onderwater heel goed mee te vallen. Even bril laten vollopen, leegblazen, wat buddybreathen en wat stijgen en dit nog eens even herhalen op 30m. Alles was ok en opzet geslaagd dus. We keerden rustig zoals afgesproken terug naar 15-20m alwaar we onze duik zouden verder zetten.
Onderweg zagen we "the usual stuff" zoals kreeftjes, krabben, visjes, slakjes enz.
Plots schitterde er wat in het licht van mijn duiklamp. Eerst dacht ik aan een harder of zo maar nee het bleek een eenzame sepia te zijn. Voor Vé was het nog maar de 2de ooit die ze zag.
Onze vriend bleek echter met onze aanwezigheid niet opgezet en muisde er al snel vanonder. Teken ook voor ons om rechtsomkeer te maken en stilaan onze toffe duik af te ronden.
Toen we op 13m kwamen konden we onze ogen echter weer niet geloven.
Bij enkele houten staken zat onze vriend van daarnet met nog 6 andere sepia vrienden en vriendinnen een "koffieklaschke" te houden bij hun eitjes. Het was een prachtig zicht om zoveel van die beestjes in één keer bij elkaar te zien.
Lang konden we er echter op het onderonsje niet blijven want we waren dan ook al 40' aan het duiken en moesten nog een stuk terug.
Na de proef geslaagd te zijn was nu ook de duik nog prachtig geslaagd, wat wil je nog meer.
Eens aan de oppervlakte bleken we wel de enigen te zijn die dit schouwspel hadden gezien. We konden dus bij iedereen stevig in de zakken zitten, wat we ons ook niet konden nalaten.
Na nog wat zonnen en nagenieten konden we een afwisselend weekend toch nog geslaagd afronden.
Hopelijk mogen de volgende duiken even boeiend zijn als deze.
Tot duiks
Johan
|